Een geannoteerd overzicht van publicaties over de chemische samenstelling van lucht en neerslag in Nederland
Er bestaat tot op heden geen overzicht van het werk dat is verricht op het terrein van de kwantitatieve, chemische karakterisering van lucht en neerslag in Nederland. De nu voorliggende publicatie beoogt voor het eerst een overzicht van publicaties over de chemische samenstelling van lucht en neerslag in Nederland te geven. Het gaat dus om een inventarisatie van publicaties op basis waarvan een uitspraak over de luchtkwaliteit of over de chemische samenstelling van de neerslag gedaan zou kunnen worden. De beschrijving in getallen van de luchtkwaliteit of de chemische samenstelling van de neerslag en de ontwikkelingen erin vormen echter niet het doel van deze publicatie.
De publicatie geeft op hoofdlijnen informatie over metingen in lucht en neerslag in Nederland voor vijf periodes: voor 1900, 1900-1950, 1950-1975, 1975-1990 en na 1990. De publicatie wordt afgesloten met het onderdeel waarom het eigenlijk gaat: de omvangrijke literatuurlijst.
[Links] Het Leclercapparaat was een passieve monsternemer voor zwaveldioxide.
Dit hield in dat het apparaat geen bewegende - 'actieve'- delen had.
Zwaveldioxide uit de lucht werd opgevangen doordat de lucht langs een geïmpregneerde zwachtel kwam. Het apparaat is vernoemd naar de Luikse hoogleraar Leclerc die het apparaat na de oorlog in Nederland introduceerde. Het oorspronkelijke idee voor het apparaat is echter afkomstig van Duitse onderzoekers. De foto toont een opstelling zoals die nog in de jaren zeventig van de twintigste eeuw is gebruikt bij een onderzoek van het Instituut voor Meteorologie en Oceanografie van de Rijksuniversiteit Utrecht.
Foto collectie H. Sliepen.
[Rechts] De PW9700, het automatische meetapparaat voor zwaveldioxide
dat door Philips in de tweede helft van de jaren zestig werd ontwikkeld.
Het onderste gedeelte is de meeteenheid; het bovenste gedeelte bevat de elektronica en de pomp.
Foto collectie DCMR.
